کد مطلب:29587 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99
5387. امام علی علیه السلام - در سخنرانی اش كه در آن، مردم پیش از بعثت پیامبرصلی الله علیه وآله را توصیف می كند: گواهی می دهم كه محمّدصلی الله علیه وآله، بنده او و فرستاده اوست كه او را به دینِ پُر آوازه، و دانش نقل شده، و كتابِ نگارش یافته، و آفتاب پُر فروغ، و روشناییِ درخشنده، و فرمانِ قاطعْ فرستاد، برای كنار زدن شُبهه ها، و استدلال به برهان های روشن، و بر حذر داشتن به وسیله آیه ها، و بیم دادن با عذاب ها، در حالی كه مردم در فتنه ای بودند كه در آن، رشته دین بُریده بود، و اركان یقین، از هم پاشیده بود. در اصول، اختلاف شده و كارها از هم گسیخته بود. راه گریزْ تنگ، و راه خروجْ كور بود. هدایتْ بی رونق و كوریْ فراگیر بود. پروردگار، نافرمانی می گشت، و شیطانْ یاری می شد، و ایمانْ خوار شده بود، و پایه های آن ساقط و نشانه های آن ناشایست گشته بود، و راه هایش خراب و جاده های واضح آن، نابود شده بود. شیطان را پیروی می كردند، و راه او را می رفتند، و به آبشخور او گام می نهادند، و در فتنه ای كه در زیر گام هایش نابود می شدند و در پایش لگدكوب می گشتند و بر روی پاهایش می ایستاد، پرچم های شیطان به وسیله آنان حمل می شد و درفش او به وسیله آنان بر پا نگه داشته می شد و آنان، در آن فتنه، در بهترین خانه و در كنار بدترین همسایه سرگردان، حیران، نادان و فریب خورده بودند، خوابشانْ پریشانی و سرمه شانْ اشك بود، در سرزمینی كه دانشورش به بند، و نادانش محترم بود.[2].
5386. امام علی علیه السلام - در سخنرانی اش كه در آن، اعراب را در پیش از بعثت پیامبرصلی الله علیه وآله توصیف می كند -: خداوند، محمّدصلی الله علیه وآله را بیم دهنده برای جهانیان، و امین بر وحی اش برانگیخت، در حالی كه شما - ای عرب تباران - بر بدترین آیین و بدترین سرای، در میان سنگلاخ های ناهموار و مارهای گُنگ می زیستید، آب آلوده می نوشیدید، و غذای خشك می خوردید، و خون یكدیگر را می ریختید، و پیوند خویشاوندی بین خویش را قطع می كردید. بت ها در میانتان برپا بودند، و شما با گناهان، عجین بودید.[1].